Wskaźnik rozpoznawalności nowotworów (pakiet onkologiczny)

  Coraz więcej osób pyta mnie o pakiet onkologiczny i kolejkowy, więc obiecuję, że regularnie będę publikował informacje dotyczące tego tematu. Na początku chciałbym omówić zagadnienia odnoszące się tzw. wskaźnika rozpoznawalności nowotworów i nowych obowiązków lekarzy i NFZ z tym związanych.

  Zgodnie z art. 32a ust. 9 znowelizowanej z dniem 1 stycznia 2015 r. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej: uśoz), lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (patrz: art. 55 ust. 2a uśoz) może wydawać karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, jeżeli ustalony dla niego przez oddział wojewódzki NFZ indywidualny wskaźnik rozpoznawania nowotworów nie jest niższy niż minimalny wskaźnik rozpoznawania nowotworów ustalony przez Ministra Zdrowia. Oddział wojewódzki NFZ ustala indywidualny wskaźnik rozpoznawania nowotworów dla danego lekarza dopiero z chwilą wydania przez lekarz podstawowej opieki zdrowotnej co najmniej 30 kart diagnostyki i leczenia onkologicznego. Z przepisów tych wynika zatem, że obecnie prawo do wydawania kart diagnostyki i leczenia onkologicznego ma każdy lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, z czasem jednak prawo to będzie ograniczone tylko do lekarzy, którzy mają równy lub wyższy indywidualny wskaźnik rozpoznawania nowotworów niż minimalny wskaźnik rozpoznawania nowotworów.

  Sposób ustalania minimalnego i indywidualnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów określił Minister Zdrowia w rozporządzeniu z dnia 11 grudnia 2014 r. w sprawie wskaźnika rozpoznawania nowotworów (Dz. U., poz. 1810). Zgodnie § 3 tego rozporządzenia minimalny wskaźnik rozpoznawania nowotworów wynosi 1/15. Oznacza to, że lekarz musi rozpoznać nowotwór co najmniej jeden raz na piętnaście wydanych kart diagnostyki i leczenia onkologicznego. Z kolei stosowanie do treści § 2 ww. rozporządzenia indywidualny wskaźnik rozpoznawania nowotworów – upraszczając – to iloraz liczby świadczeniobiorców, którym lekarz wydał kartę i u których rozpoznano nowotwór złośliwy oraz liczby świadczeniobiorców, którym lekarz wydał kartę i u których wykonano diagnostykę onkologiczną i postawiono rozpoznanie.

  Ustawodawca zobowiązał też wojewódzki oddział NFZ do:

― ustalania po 1 marca 2015 r. co miesiąc indywidualnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów dla lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (wniosek z treści § 2 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 2014 r.);

― poinformowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz świadczeniodawcy, u którego ten lekarz pracuje, o ustaleniu indywidualnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów (art. 32a ust. 11 uśoz);

― poinformowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz świadczeniodawcę, u którego lekarz ten pracuje, o nieosiągnięciu minimalnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów i obowiązku odbycia przez tego lekarza szkolenia w zakresie wczesnego rozpoznawania nowotworów, prowadzonego przez podmiot uprawniony do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów (art. 32a ust. 12 uśoz).

  Na koniec warto dodać, że lekarz, który został poinformowany o obowiązku odbycia przeszkolenia w związku z nieuzyskaniem minimalnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów, nie może wydawać kart diagnostyki i leczenia onkologicznego od dnia otrzymania od oddziału wojewódzkiego NFZ ww. informacji do dnia przedstawienia oddziałowi wojewódzkiemu NFZ przez lekarza dokumentu, potwierdzającego ukończenie szkolenia w zakresie wczesnego rozpoznawania nowotworów (art. 32a ust. 13 uśoz). Jeżeli lekarz ten mimo wszystko wyda kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego przed przedstawieniem oddziałowi wojewódzkiemu NFZ dokumentu, potwierdzającego ukończenie szkolenia w zakresie wczesnego rozpoznawania nowotworów, NFZ jest uprawniony do nałożenia kary umownej w wysokości określonej w umowie na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych (art. 32a ust. 14 uśoz).

Radosław Tymiński