Jak lekarz powinien bronić się w sprawie sądowej?

  Ostatnio otrzymałem kilka e-maili, w których zwracacie się Państwo o podpowiedź jak się bronić w sprawie sądowej karnej, cywilnej lub zawodowej. Na początku chciałbym zastrzec, że przede wszystkim sugeruję skorzystanie z pomocy profesjonalnego obrońcy, specjalizującego się w prawie medycznym. Uważam – kolokwialnie rzecz ujmując – że jeżeli ktoś ma cukrzycę, to nie powinien ani sam się leczyć, ani korzystać z pomocy (nawet najlepszego) ortopedy, tylko powinien udać się do diabetologa. Niezależnie od tego warto pamiętać o kilku zasadach, które mogą pomóc lekarzowi w każdej sprawie sądowej.
  Każda sprawa ma dwa etapy: przedsądowy i sądowy. Na etapie przedsądowym lekarz powinien pamiętać o trzech podstawowych zasadach:
  (1) nigdy nie wiadomo, który pacjent pozwie lub oskarży lekarza, więc dokumentacja medyczna każdego pacjenta musi być pisana z myślą o ewentualnej sprawie sądowej;
  (2) niemalże każda sprawa zaczyna się od prośby pacjenta o skserowanie dokumentacji medycznej – przy najmniejszych podejrzeniach, że może chodzić o potencjalne roszczenia, lekarz powinien skonsultować się z prawnikiem;
  (3) prawie każda sprawa karna lub zawodowa zaczyna się od wezwania do złożenia zeznań w charakterze świadka – przed złożeniem zeznań należy koniecznie skonsultować się z prawnikiem, gdyż to co lekarz powie jako świadek może zdecydować o dalszych krokach prokuratury, rzecznika odpowiedzialności zawodowej lub o pozwaniu przez pacjenta.
  Na etapie sądowym lekarz powinien pamiętać o pięciu podstawowych zasadach:
  (1) po otrzymaniu pozwu, aktu oskarżenia lub wniosku o ukaranie trzeba rozważyć wszystkie opcje procesowe, w tym ugodę lub dobrowolne poddanie się karze (przyznanie do winy) – są takie sprawy, w których trzeba się procesować nawet przez wiele lat, i są też takie sprawy, których nie można wygrać (bo np. lekarz popełnił wiele błędów). Właściwa ocena sytuacji procesowej, w tym przede wszystkim materiału dowodowego (np. prawidłowości prowadzenia dokumentacji medycznej), kompetencji i determinacji przeciwnika oraz własnej postawy, jest kluczem do podjęcia właściwej decyzji;
  (2) należy uczestniczyć w każdej rozprawie przed sądem – wielkim błędem jest często lekceważenie sprawy lub pozostawianie pełnomocnika procesowego (obrońcy) samego na sali sądowej;
  (3) należy dążyć do ujawnienia wielu dowodów, korzystnych dla lekarza – sąd orzeka na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w toku postępowania sądowego, więc jeżeli sąd nie będzie miał czegoś w aktach, to nie weźmie tego pod uwagę;
  (4) nie można odmawiać składania zeznań i odpowiadania na pytania sądu – z mojej praktyki wynika, że sądy odczytują to raczej negatywnie, jako chęć ukrycia błędów (zasadne jest jednak niekiedy odmawianie odpowiedzi na pytania oskarżycieli czy powodów);
  (5) trzeba szukać świadków – często różne ważne okoliczności mogą być udowodnione za pomocą zeznań świadków. W sprawach medycznych największa rola w ich szukaniu przypada lekarzowi, bo świadkami lekarzy najczęściej są inni lekarze i personel medyczny.

Radosław Tymiński