5 pytań o standardy organizacyjne leczenia bólu

  Do mojej kancelarii napłynęły w ciągu ostatnich miesięcy liczne pytania związane z przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 lutego 2023 r. w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych. W związku z tym na kilka najczęściej powtarzających się pytań odpowiem dziś w tym wpisie.

Kogo dotyczy rozporządzenie w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych?

Polskie przepisy rozróżniają dwa rodzaje działalności leczniczej: stacjonarną i całodobową oraz ambulatoryjną. W warunkach ambulatoryjnych oznacza, że nie są to świadczenia stacjonarne i całodobowe. W praktyce zatem wszystkie świadczenia udzielane w przychodniach, POZ-ach, praktykach lekarskich czy własnych gabinetach są świadczeniami ambulatoryjnymi.  

Czy rozporządzenie w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych dotyczy wyłącznie tych lekarzy i podmiotów leczniczych, którzy mają kontrakt z NFZ?

Posiadanie kontraktu z NFZ nie ma znaczenia dla obowiązku przestrzegania tego rozporządzenia. Rozporządzenie dotyczy wszystkich lekarzy, którzy udzielają świadczeń zdrowotnych w warunkach ambulatoryjnych niezależnie od sposobu finansowania świadczeń pacjentowi (publiczny czy prywatny).  

Czy istnieje obowiązek stosowania rozporządzenia w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych, czy też zależy to od decyzji lekarza?

Rozporządzenie nie pozostawia wątpliwości, że każdy lekarz udzielający świadczeń w warunkach ambulatoryjnych ma obowiązek stosować się do jego przepisów, czyli musi diagnozować i leczyć ból.

W rozporządzeniu w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych wskazano, że oceny bólu dokonuje się na podstawie czterech elementów: badania podmiotowego, przedmiotowego, badań pomocniczych oraz numerycznej skali oceny bólu. Czy lekarz zawsze musi przeprowadzić wszystkie cztery elementy?

Co do zasady, lekarz ma obowiązek przeprowadzenia wszystkich czterech elementów oceny ból. Od tej zasady istnieje jednak wyjątek, jeżeli lekarz rozpozna przypadek niecierpiący zwłoki ma obowiązek podjąć działania zgodne z aktualną wiedzą medyczną. Przykładowo: na podstawie wywiadu i EKG lekarz rozpoznał zawał z uniesieniem odcinka ST – w tej sytuacji nie musi już wykonywać numerycznej skali oceny bólu i badań laboratoryjnych, a powinien natychmiast wzywać karetkę i kierować do szpitala.

Czy wykonanie procedur wskazanych w rozporządzeniu w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych powinno być odnotowane w dokumentacji medycznej?

Tak, wszystkie czynności powinny być odnotowane w dokumentacji medycznej, a kartę oceny natężenia bólu należy dołączyć do dokumentacji medycznej pacjenta.

Radosław Tymiński