Tematyka szczepień jest ciągle żywa, ostatnio pisałem o podpisywaniu gwarancji, że po szczepieniu nic się nie stanie (tutaj). Obecnie coraz częściej słyszę od lekarzy, że niektórzy pacjenci obawiają się szczepić swoje dzieci w dobie epidemii koronawirusa SARS-CoV-2. Pojawia się więc naturalne pytanie o to, jak należy dokumentować wywiązanie się z obowiązku informacyjnego o szczepieniach, zwłaszcza teraz, gdy coraz bardziej zagraża koronawirus i inne choroby zakaźne. Poniżej odpowiedź na to pytanie.

W dniu 28 października 2020 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID‑19. (obecnie ustawa to została przekazana prezydentowi do podpisu). W ustawie tej wprowadzono klauzulę dobrego samarytanina, która miała „zapewnić bezpieczeństwo i godne warunki dla personelu medycznego, który z tak wielkim zaangażowaniem walczy z pandemią”. Należy więc ocenić, czy przepis ten rzeczywiście spełni swoją rolę.

  Jak wynika z pytań, które Państwo do mnie przesyłacie, rodzice, którzy nie chcą szczepić swoich dzieci chwytają się różnych metod (patrz: tutaj i tutaj). Dwa dni temu wpłynęło do mnie takie pytanie: „Do mojej przychodni przyszli rodzice, którzy oświadczyli, że wyrażają zgodę na szczepienie, jeżeli pisemnie zagwarantuję im, że nie będzie NOP-u. Poza tym zażądali podpisania gwarancji, że szczepienie [nazwa] nie osłabia organizmu w kontekście odporności na SARS-CoV-2. Jak to należy traktować?”. Odpowiedź na to pytanie wymaga rozwinięcia kilku myśli.

Ostatnio jedna z lekarek rodzinnych przesłała do mnie takie pytanie: „W mojej praktyce zdarza się że rodzice nie szczepią dziecka (i jest to ich decyzja) a następnie podczas wizyty próbują wymusić na mnie wystawienie zaświadczenia, że stwierdzam przeciwwskazania do szczepień (których oczywiście nie stwierdzam). Czy wystawiać takie zaświadczenie?”. Odpowiedź najkrótsza jest oczywista, nie. Ale warto zająć się trochę tym tematem, ponieważ kryje się w nim kilka istotnych wątków.

Na jednym z ostatnich webinarów otrzymałem pytanie, dotyczące przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 sierpnia 2020 r. w sprawie standardu organizacyjnego teleporady w ramach podstawowej opieki zdrowotnej (dalej: rozporządzenie o teleporadach). Pytanie to dotyczy kwestii często poruszanej w praktyce, a mianowicie: kto decyduje o konieczności wizyty stacjonarnej: lekarz czy pacjent? Poniżej odpowiedź.

W odpowiedzi na liczne prośby lekarzy rodzinnych dotyczące obowiązków prawnych lekarzy i pacjentów związanych z postępowaniem w dobie epidemii SARS-CoV-2 przedstawiam odpowiedzi na cztery najczęściej pojawiające się pytania. Odpowiedzi na inne pytania są dostępne tutaj: http://prawalekarzy.pl/artykuly-covid19. 

Ostatnio dostaję wiele głosów dotyczących prawidłowości prowadzenia dokumentacji medycznej, problemów z tym związanych oraz następstw nieprawidłowego dokumentowania procesu diagnozowania i leczenia. Bardzo często pytacie Państwo: jakie są konsekwencje nieprawidłowości w dokumentacji medycznej. Te konsekwencje najczęściej widać w sądzie, gdy sąd pokazuje lekarzowi, jakie wniosku wyciąga ze stwierdzenia pewnych nieprawidłowości w dokumentacji medycznej. Poniżej przedstawiam trzy ważne konsekwencje nieprawidłowego prowadzenia dokumentacji medycznej, poparte przykładami z orzecznictwa sądowego.

Zapraszam do obejrzenia filmu poświęconego problematyce zgody pacjenta. W filmie skoncentrowano się na problemie odebrania do pacjenta zgody, która będzie skuteczna prawnie. FIlm dostępny jest tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=O8IPeTosfNI.

W odpowiedzi na prośby użytkowników przedstawiam zalecenia prawne dotyczące odbierania zgód na zabiegi planowe u pacjentów pełnoletnich, świadomych. Stan prawny na dzień 24 września 2020 r.